Buzz
สำหรับคนทั่วไปที่ไม่ได้เป็นดาราหรือเน็ตไอดอล การมีผู้ติดตามในอินสตาแกรมมากถึงหลักแสนถือว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ อย่างเช่น jiranarong หรือ "หมี-จิรณรงค์ วงษ์สุนทร" อาร์ตไดเรกเตอร์ของนิตยสาร A Day และนักวาดภาพประกอบที่เราได้มานั่งพูดคุยในครั้งนี้ ก็เป็นหนึ่งในตัวอย่างที่น่าสนใจ
ในวงการอาหาร หมีถือเป็นนักโพสต์สายกินที่มีความน่าสนใจ เพราะนอกจากงานประจำแล้ว เขายังเขียนพ็อกเก็ตบุ๊กอย่าง "พูดหมีหมี" และ "A Year of Marathon" อีกทั้งเขายังมีงานอดิเรกสุดชอบอย่างการเดินทางไป Cafe Hopping หรือการไปเยือนคาเฟ่ใหม่ๆ และอัปเดตภาพอาหารน่ากิน กาแฟหลากหลาย และบรรยากาศร้านผ่านอินสตาแกรม จนทำให้เราไม่สามารถหยุดสไลด์ดูได้เลย
ความสนุกของ Cafe Hopping
จริงๆ แล้วผมเพิ่งได้รู้จักกับ Cafe Hopping ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเองครับ เริ่มต้นจากการตามอินสตาแกรมของคนอื่นแล้วรู้สึกสนุกดี กับกลุ่มคนที่ใช้แฮชแท็ก #cafehoppingbkk ซึ่งมักจะไปเยือนร้านใหม่ๆ ซึ่งเหมือนกับที่ผมชอบทำ พอเริ่มตามกลุ่มนี้บ่อยๆ ก็เลยลองหาและไปเยือนคาเฟ่ใหม่ๆ ด้วยตัวเองบ้าง
ความสนุกของการเป็น Cafe Hopping คือเราสามารถค้นหาร้านใหม่ๆ ได้ทุกสัปดาห์ เพราะทุกสัปดาห์มักจะมีร้านกาแฟเปิดใหม่ให้เราได้ไปลอง บรรยากาศใหม่ๆ คนใหม่ๆ กาแฟใหม่ๆ ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นและชอบไปค้นหามากขึ้น ที่สำคัญคือทำให้เราได้รู้จักกับคนมากขึ้น เจ้าของร้านกาแฟในแวดวงก็จะแนะนำร้านใหม่ๆ ที่กำลังจะเปิด เรียกได้ว่าเป็นการแชร์ประสบการณ์สนุกๆ กันอย่างต่อเนื่อง
คุ้ยความขยันฉบับหมี
ก่อนหน้านี้เวลาอยู่กับงานที่ A Day ก็จะทำแต่งานเดียวเลย แต่พอเริ่มซ้อมวิ่งบ่อยๆ ก็เลยอยากจัดสรรเวลาให้ดีขึ้น พอแบ่งเวลาได้ก็รู้สึกว่าเราสามารถทำหลายสิ่งที่ตัวเองชอบได้ เช่น การดื่มกาแฟไปที่ร้านกาแฟถ่ายรูป และโพสต์ลง Instagram หรือแม้แต่การเขียนงานในเว็บไซต์ ซึ่งทำให้รู้สึกว่าชีวิตกับงานมันเชื่อมโยงกันจนไม่รู้สึกว่าต้องพยายามอะไรเลย เช่น ทุกเช้าไปออฟฟิศ 10 โมง แต่อยู่หน้าร้านกาแฟตั้งแต่ 8 โมง เพื่อหาของทานก่อนทำงาน วันเสาร์ก็หาคาเฟ่ใหม่ๆ ไปอีก 2-3 ร้าน ส่วนวันอาทิตย์ก็เลือกไปทานที่ร้านประจำที่บ้าน และก็ยังมีการวิ่งและวาดรูปด้วย
ตอนนี้มี Instagram อยู่ 3 บัญชี คือบัญชีแรก jiranarong ที่ใช้โพสต์รูปวาดที่เราวาดอยู่เรื่อยๆ บัญชีที่สอง jiranarong2 สำหรับถ่ายรูปเกี่ยวกับการกินเที่ยว ไลฟ์สไตล์ต่างๆ ซึ่งเราชอบถ่ายรูปมาก ส่วนบัญชีที่สาม jiranarong3 เป็นร้านที่เราไปทานแล้วรู้สึกว่าอร่อย และจะแชร์ไม่บ่อยนัก เพราะมันมีร้านที่อร่อยจริงๆ น้อยมาก (หัวเราะ) ก่อนหน้านี้คนรู้จักเราจากงานวาดภาพ แต่ตอนนี้คนตามเราเยอะขึ้นในส่วนของการกิน เพราะเรามักจะอัปเดตบ่อยๆ
ตามรอยร้านหมี
คาเฟ่ที่ชอบที่สุดคือ INK & LION Café เพราะชอบบรรยากาศของร้าน ชอบคนที่มาที่นี่และชอบเมล็ดกาแฟที่ใช้ รู้สึกว่าที่นี่ครบทุกองค์ประกอบ ต่อมาเป็น Roots Coffee Roaster ที่มีบรรยากาศที่คุ้นเคยระหว่างเจ้าของร้านกับบาริสต้า สนุกตรงที่ทุกเดือนจะมีการแข่งทำกาแฟระหว่างบาริสต้า ผู้ชนะจะได้เมนูนั้นมาเสิร์ฟทั้งเดือน ร้านนี้รู้สึกมีอะไรบางอย่างที่ช่วยพัฒนาวงการกาแฟไปในทางที่ดี ส่วนร้าน Phil Coffee คนคั่วเป็นชาวไต้หวัน เขาคั่วกาแฟเอง ชงเอง และขายส่ง เมล็ดกาแฟของร้านนี้เป็นซิงเกิลออริจินที่คั่วได้ถูกใจมาก ทำที่บ้านก็อร่อย แต่ที่ร้านทำได้อร่อยกว่า (หัวเราะ)
ถ้าถามว่าเมล็ดกาแฟที่ชอบมากที่สุดคืออะไร เราชอบสุมาตรา เพราะมันมีกลิ่นเฉพาะตัวที่คนชอบจะชอบมาก ส่วนคนไม่ชอบจะบอกว่ากลิ่นคล้ายกับขนุนที่สุกมากๆ รสชาติจะไม่เปรี้ยวเหมือนกาแฟแอฟริกา แต่ก็ไม่ถึงกับกลางๆ สักที เป็นรสเข้มๆ หนักๆ นิดหน่อย ไม่ใช่กาแฟคั่วไหม้
เมื่อเลือกไปทานร้านอาหาร นอกจากร้านใหม่ๆ แล้วเราชอบหาร้านที่มีเมนูครีเอตใหม่ๆ หรืออาจจะเป็นเมนูดั้งเดิมจากท้องถิ่นที่มีความเป็นเอกลักษณ์ เวลาแนะนำร้านก็สามารถเล่าเรื่องราวสนุกๆ ได้ เพราะมันมีเนื้อหาน่าสนใจ ตัวอย่างเช่นร้านศรีตราด ร้านอาหารจากจังหวัดตราด ที่มีวัตถุดิบเฉพาะตัวที่เป็นสูตรเฉพาะของเขา เรารู้สึกว่าอร่อยจริงๆ ชอบเมนูหมูสับปลาเค็ม และน้ำพริกหมูชะมวง ที่ใช้หมูสับแทนหมูสามชั้นแล้วผัดกับเครื่องแกง คล้ายๆ น้ำพริกอ่อง ซึ่งก็อร่อยมาก
หมีในอีก 10 ปีข้างหน้า
ปีหน้าก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะทำสิ่งที่ทำอยู่ต่อไปหรือเปล่า แต่สิ่งที่ทำมาตลอด 10 ปีแล้วไม่เคยเบื่อเลยคือการวาดรูป 10 ปีข้างหน้าอาจจะยังคงนั่งวาดรูปดื่มกาแฟอยู่ที่ร้านไหนสักแห่งก็ได้
หมีฝากทิ้งท้ายไว้.
ขอขอบคุณสถานที่ถ่ายภาพที่ให้การสนับสนุน
Day Poets Co., Ltd.
