รวม 150 แคปชั่นฟาดๆ ด่าแบบมีระดับโดยไม่ใช้คำหยาบ แคปชั่นจัดเต็มที่สามารถทำให้คุณฟาดคนได้แบบไม่เสียภาพลักษณ์

บางครั้งการจะฟาดใครสักคน เราไม่จำเป็นต้องใช้คำหยาบคายก็สามารถแสดงความเจ็บแสบได้อย่างมีสไตล์ ฟาดแบบผู้ดีที่แฝงความหมายจุก ๆ โดยไม่ทำให้เราดูไม่ดี

ครั้งนี้เราได้รวบรวม "

แคปชั่นฟาด แคปชั่นด่า" ในรูปแบบที่มีความหรูหรา ไม่มีคำหยาบคาย แต่ฟาดได้อย่างแรงและตรงจุด เหมาะกับคนที่ต้องการแสดงความรู้สึกจัดเต็มโดยยังคงรักษาความเป็นสุภาพชน

แคปชั่นด่า แบบมีระดับ ไม่ต้องใช้คำหยาบแต่รุนแรงพอสมควร

150 แคปชั่นฟาด แคปชั่นด่า แบบผู้ดีไม่มีคำหยาบ ฟาดแรงแต่คงความสุภาพ

เธอก็เหมือนผักตบชวา เป็นพืชขยะ ไม่มีค่าแถมรกโลก สมองเธอน่าจะเรียบหรูและดูมีความคุณหนู แต่ไม่เห็นรอยหยักเลย ถ้าอยากดูถูกก็ทำเถอะ แต่ต้องดูน้ำหน้าตัวเองด้วย ขอบคุณที่อิจฉา ไว้โอกาสหน้าจะทำให้เธออิจฉามากขึ้น เธอกลัวความสูงหรือไง เห็นชอบทำตัวต่ำๆ ก่อนที่จะนินทาคนอื่น ลองปรับตัวเองให้ดีเสียก่อน หน้าเธออย่าพยายามทำให้เป็นรอยตีนกาเลย ขอให้เป็นรอยตีนเราเถอะ อย่ามีแต่ปากดี ทำชีวิตให้ดีด้วย ถึงอายุขนาดนี้แล้ว เอาเวลาไปสร้างตัวเถอะ ไม่ใช่สร้างภาพ ขอโทษที่ใช้ชีวิตธรรมดา แต่มันทำให้เธอรู้สึกว่ามันหรูหราไปในตัวเธอ อยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคนอื่น แต่ระวังจะกลายเป็นส่วนเกิน นอกจากปากแล้ว เธอก็ไม่มีอะไรดีเลย อย่าพยายามเหมือนใคร เหมือนรูปโปรไฟล์ตัวเองได้ก่อนเถอะ พร้อมบวกตลอด โทรศัพท์เรามีเครื่องคิดเลข ขอโทษนะ ที่ความสุขของเรามันทำให้เธอหัวเสีย หน้าเธอเหมือนสี่เหลี่ยมจัสตุรัสเลย ด้านคูณด้าน สร้างภาพเก่งขนาดนี้ คงจะเป็นช่างภาพได้ เธอก็เหมือนแบงค์กาโม่ ถูกและปลอม กินข้าวต้องใส่จาน ถ้าอยากนอนโรงพยาบาลก็มาใส่กับเรานี่ เตะบอลคงไม่เก่ง แต่ถ้าเตะปากเธอก็ยังได้ กินต่ออร่อยไหม กินก่อนอร่อยกว่า หน้าเธอไม่เหมาะกับรองพื้น แต่น่าจะเหมาะกับรองเท้ามากกว่า 5+5 เท่ากับ 10 แต่ถ้าอยากเลือดไหลซิบๆ ให้มาบวกกับเรานะ สมองไม่มีไม่เป็นไร แต่มารยาทต้องมี หน้าตาดูฉลาด แต่พูดจาเหมือนขาดสมอง หิวน้ำต้องให้กรอก หรือให้กรวด บำรุงสมองหน่อยนะ อย่าบำรุงแต่หน้า ความสวยระดับสอง ความสยองระดับสิบ ที่นี่ภาคกลาง ไม่ต้องโชว์เหนือกว่าใครเขา ชอบปลายปี ชอบหน้าหนาว แต่ไม่ชอบหน้าเธอ ขอโทษนะ ที่ชีวิตเราเลือกจำแต่อะไรดีๆ เราเลยจำเธอไม่ได้ ถ้าคิดว่าฐานะครอบครัวดี ก็ไม่ควรเหยียบใครให้ดูสูง อย่าทำตัวเป็นกระจกที่สะท้อนแต่ชีวิตคนอื่นจนลืมสะท้อนนิสัยตัวเอง ยังอยู่ที่เดิมไหม พอดีแผ่เมตตาไป แต่มันตีกลับ ควรรักตัวเองให้มากๆ เพราะคนอื่นเกลียดหมดแล้ว เกิดปีไก่เหรอ ถึงจิกเก่งขนาดนี้ หน้าก็ลอยอยู่แล้ว กระทงไม่ต้องลอยก็ได้ ไม่ได้เกลียดหรอก แต่ถ้าวันหนึ่งโดนรถชน จำไว้ เราคนนั้นแหละ ดูๆ ไปเหมือนครบ 32 แล้ว เสียดายที่ขาดสมองไปอันเดียว เธอก็เหมือนแมงกะพรุน บอบบาง สดใส แต่มีพิษ เคยเป็นช่างไฟฟ้าเหรอ สร้างกระแสเก่งจัง เก็บแรงด่าไว้แผ่เมตตาดีกว่า ที่เฉยไม่ได้กลัว แค่ไม่อยากลดตัวไปสัมผัส เค้าให้งดใช้ถุงพลาสติก แต่ไม่ได้ให้งดใช้สมอง ถ้ามีดีเหมือนปาก ชีวิตเธอคงไปได้ไกล เวลาใครถามว่า "มีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง?" ตอบเลย "มีมารยาทค่ะ เลยไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น!" ถึงไม่ได้ขายเพชรพลอย แต่ก็ดูออกว่าใครปลอม แปลกนะคนเรา ชอบทำตัวเป็นกระดาษทรายขัดเกลาคนอื่น ทั้งที่ตัวเองก็หยาบ จะกี่ร้อยฟิลเตอร์ ก็ช่วยเบลอธาตุแท้ไม่ได้ ที่บอกว่าไม่สนใจ เพราะเค้ามองไม่เห็นสัมภเวสีหรือเปล่า ใจเธอที่ว่าดี ก็สู้หน้าตาที่มีไม่ได้เลย คนอย่างเธอแค่เงาก็สู้แสงไม่ได้ น่ารักไม่เท่าไหร่ แต่นิสัยนี่พังมาก ปากบอกเป็นมิตร แต่จิตใจเป็นศัตรู เรื่องจริงมีแค่หนึ่ง แต่เรื่องเธอมีเป็นล้าน เธอคงไม่เข้าใจความจริง เพราะหลงอยู่ในโลกของตัวเอง คนเก่งไม่พูด คนพูดไม่เก่ง เธอไม่ได้ผิด แต่คิดน้อยไปหน่อย ที่บอกว่าเจ๋ง ฉันว่าเธอเจ๊งมากกว่า คนฉลาดมักเงียบ คนปากเสียมักพูดเยอะ บางครั้งความเงียบก็ดังกว่าคำพูดของเธอ พยายามให้เป็นตัวเองดีกว่าเป็นคนอื่นที่ไม่เนียน ดีกว่าไม่ได้แปลว่าดีจริงๆ ปากดี แต่การกระทำยังไม่ผ่าน ไม่ต้องห่วง เธอยังอยู่ในรายชื่อคนที่ไม่สำคัญ ไม่ต้องพยายามเป็นใคร เป็นเธอในเวอร์ชั่นที่คนเขาชอบได้ก็พอ หวังดี แต่บางทีก็ไม่มีใครต้องการ ไม่ต้องโทษใคร โทษตัวเองเถอะ ที่พูดเสียงดังไม่ได้หมายความว่าถูกเสมอ เธอเป็นเหมือนบทเรียนที่ไม่สำคัญพอที่จะจดจำ เธอไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก แค่โชคดีที่ยังมีคนหลง มองมุมไหนก็ไม่มีอะไรดี พูดไม่คิดก็เป็นได้แค่ลมปาก เธอทำตัวเหมือนคนสำคัญ แต่จริงๆ ไม่มีใครสนใจ ถ้าเธอดีจริง คงไม่ต้องใช้คำแก้ตัวขนาดนี้ ความมั่นหน้าไม่มีขีดจำกัด เธอเก่งแค่ในโลกของตัวเอง ที่เธอพูดมันแค่ฝุ่นในอากาศ เธอคงไม่รู้จักคำว่าพอเหมาะพอดี แค่เงียบก็ทำให้เธอดูดีขึ้นได้ ที่เธอบอกว่าใช่ น่าจะเป็นแค่เรื่องในจินตนาการ ความจริงมันเจ็บ แต่เธอคงไม่พร้อมรับฟัง ทำตัวเป็นคนสำคัญ แต่ไม่มีใครให้ราคา หลงตัวเองไม่ใช่ปัญหา แต่หลงผิดน่ะใช่เลย เธออาจคิดว่าเธอเจ๋ง แต่โลกไม่คิดแบบนั้น จิตใจของเธอไม่ต่างจากการเลียนแบบราคาถูก เธอเหมาะกับความว่างเปล่ามากกว่าอะไรทั้งหมด การหุบปากคือการช่วยโลก บางครั้งการที่เงียบก็ช่วยเธอจากความน่าเบื่อ ความจริงมันคงยากเกินไปสำหรับเธอ ถ้าเธอมั่นใจว่าถูกจริงๆ ทำไมต้องเถียง เป็นตัวเองยังไม่รอด อย่าเพิ่งคิดเป็นคนอื่น ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเธอ แต่เธอชอบพูดเอง เธอเป็นเหมือนน้ำไม่มีราคาในทะเล คำพูดของเธอไม่มีอะไรที่ฉันอยากจำ สวยในฝัน แต่ตัวจริงน่าจะพัง ส่องกระจกบ้างไหม ก่อนจะว่าคนอื่น ความดีเธอไม่ได้หายไป แค่ไม่เคยมีตั้งแต่แรก อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้ ที่จริงทุกคนรู้ แต่เขาแค่ไม่พูด การทำตัวไม่รู้เรื่องไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา ปัญหาของเธอคือไม่รู้ว่าเธอเป็นปัญหา พูดมากเท่าไหร่ก็ไม่ช่วยให้คนเชื่อถือ สตอรี่เธอชวนเบื่อมากกว่าใครจะสนใจ เธอเป็นเหมือนลมพัดผ่านมา แต่ไม่มีใครจำ ความคิดเธอน่าจะเป็นเรื่องในเทพนิยาย ไม่ต้องพยายามแกล้งดี คนเขาเห็นหมดแล้ว พยายามให้มากกว่านี้ อาจจะดูฉลาดขึ้นได้บ้าง บางครั้งการพูดน้อยก็ช่วยให้เธอดูฉลาด การกระทำของเธอเป็นเหมือนเครื่องเตือนใจว่าอย่าทำตาม เหนื่อยไหม ที่ต้องพยายามให้คนอื่นสนใจ คำพูดเธอมันเหมือนหมอก หายไปโดยไม่มีอะไรค้างอยู่ อย่าคิดว่าการแสดงออกที่เธอทำมันน่ารัก คนอื่นเขาขำกันหมด เธอไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดี เธอเป็นตัวอย่างที่ดีของคนที่ไม่ควรเอาอย่าง พยายามให้ความคิดลึกซึ้งกว่าการพูดบ้าง สิ่งเดียวที่เธอควรเก็บไว้คือความเงียบ เธอเป็นเหมือนการบ้านที่ไม่อยากทำ แต่ก็ต้องทำ ความมั่นใจของเธออาจมีล้น แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครให้ค่า บางทีคนอื่นเขาแค่ไม่อยากพูด แต่เขารู้ทุกอย่างที่เธอทำ ถ้าความคิดเธอเป็นการแสดง มันคงจบไม่สวย ถ้าเธอเป็นหนัง มันคงน่าเบื่อจนดูไม่จบ เธอเป็นคนที่ควรอ่านหนังสือมากกว่าพูด ถ้าเธอรู้จักฟังบ้าง โลกอาจจะดีขึ้น ความพยายามเป็นเรื่องดี แต่การฝืนเป็นเรื่องเศร้า เธอคือคนที่ทำให้คนอื่นเข้าใจคำว่า “เพ้อเจ้อ” การเถียงกับเธอเหมือนการพูดกับกำแพง อย่าพยายามทำให้ตัวเองดูดี ถ้ามันไม่ได้ผล ความคิดของเธออาจจะเจ๋ง แต่ไม่สำหรับคนอื่น เธอเป็นเหมือนข้อสอบที่คนไม่อยากทำ สิ่งเดียวที่เธอทำได้ดีคือทำให้คนอื่นเบื่อ