ผู้ที่ชื่นชอบการทำขนมย่อมคุ้นเคยกับแป้งชนิดต่างๆ ที่ใช้ในการทำขนม โดยหนึ่งในนั้นคือ "แป้งท้าวยายม่อม" ซึ่งนิยมนำมาใช้ทำขนมไทยได้หลายชนิด เนื่องจากมีคุณสมบัติหนืด ใส และคืนตัวช้า ตัวอย่างขนมไทยที่ใช้แป้งท้าวยายม่อม เช่น ขนมเต้าส่วน ขนมชั้น และเปียกปูน
แป้งท้าวยายม่อมสามารถนำไปใช้ทำอะไรได้บ้าง
แป้งท้าวยายม่อมมีลักษณะเด่นคือมีความเหนียวหนืด นุ่ม ใส และคืนตัวช้า ขนมไทยที่มักใช้แป้งชนิดนี้ ได้แก่ ขนมเต้าส่วน ขนมชั้น เปียกปูน ขนมบ้าบิ่น ขนมถ้วย และช่อม่วง ส่วนอาหารที่นิยมใช้แป้งท้าว ได้แก่ กระเพาะปลา ซุปไข่เห็ดหอม และออส่วนหอยนางรม นอกจากนี้ แป้งข้าวโพดยังเป็นแป้งที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงและสามารถใช้แทนกันได้
ลักษณะเฉพาะของแป้งท้าวยายม่อม
แป้งท้าวยายม่อมมีลักษณะเป็นเม็ดเล็กๆ สีขาวและเป็นเงา ก่อนนำไปใช้ต้องบดให้ละเอียดจนเป็นผง เมื่อนำไปปรุงอาหารจะให้ความข้นเหนียวและมีความใส เมื่อเย็นตัวจะมีความเหนียวมากกว่าแป้งมันสำปะหลัง มักใช้ร่วมกับแป้งชนิดอื่นเพื่อให้อาหารมีความข้นเหนียวและเป็นมันวาว เช่น ขนมชั้นและขนมน้ำดอกไม้
แป้งท้าวยายม่อมสามารถหาซื้อได้ที่ไหน
แป้งท้าวยายม่อมสามารถหาซื้อได้จากร้านขายวัสดุอุปกรณ์เบเกอรี่ ซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไป หรือตลาดสด

ต้นกำเนิดของต้นเท้ายายม่อม
แป้งท้าวยายม่อม ตามพจนานุกรมเขียนว่า "เท้ายายม่อม" แป้งชนิดนี้ได้จากการสกัดจากหัวของต้นเท้ายายม่อม
ต้นเท้ายายม่อม มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Tacca leontopetaloides มีชื่อเรียกแตกต่างกันตามภูมิภาค เช่น พญารากเดียว ไม้เท้าฤๅษี กาสะลอง และจรดพระธรณี เป็นพืชพุ่มขนาดเล็ก สูงประมาณ 1-2 เมตร ข้อมูลจากหนังสือสวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ องค์การสวนพฤกษศาสตร์ ระบุว่า ทั้งต้นใช้เป็นสมุนไพรแก้ปวดเมื่อย รากใช้ขับเสมหะ ดับพิษไข้ และแก้ร้อนใน
เท้ายายม่อมเป็นพืชล้มลุกอายุยืน ไม่มีลำต้น เหง้าอยู่ใต้ดินเป็นหัวกลมแบนหรือรูปไข่ เปลือกบาง ผิวเรียบ เมื่ออ่อนมีสีขาว เมื่อแก่เปลี่ยนเป็นสีเทาหรือน้ำตาล เนื้อหัวสีขาว มีน้ำเล็กน้อย ดอกมีสีเหลืองหรือเขียวอมม่วงเข้ม ผลมีสีส้มอ่อน เมล็ดจำนวนมาก เนื้อผลฟ่ามๆ เมล็ดแบน เชื่อว่ามีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และกระจายพันธุ์ตั้งแต่แอฟริกา เอเชีย ไปจนถึงโอเชียเนีย
หัวสดของเท้ายายม่อมไม่สามารถรับประทานได้เนื่องจากมีรสขม แต่สามารถสกัดเป็นแป้งเพื่อใช้ประโยชน์ แป้งที่ได้นำไปทำขนมปัง พุดดิ้ง และขนมได้หลายชนิด ในฟีจี นำแป้งที่ยังไม่ตากแห้งห่อใบไม้แล้วฝังดินเพื่อให้เกิดการหมักก่อนรับประทาน ในซามัวใช้แป้งสดเป็นกาว ในกาบองรับประทานผลและใบเป็นผัก ก้านใบและก้านดอกใช้ทำเส้นใยสำหรับทำหมวกและอุปกรณ์ตกเบ็ด หัวและแป้งใช้รักษาโรคบิดและอาการบวม เคยเป็นอาหารหลักในฮาวาย ตาฮีตี และฟีจี แต่ปัจจุบันถูกแทนที่ด้วยมันสำปะหลัง รสขมในหัวเกิดจากเบตาซิโตสเตอรอล อัลคาลอยด์ และซาโปนิน หัวอ่อนมีรสขมมากกว่าหัวแก่