Buzz
เมื่อเวลาผ่านไปและเราเติบโตขึ้น จำนวนเพื่อนสนิทย่อมลดลงเรื่อย ๆ บางคนอาจรู้สึกว่าเวลาค่อย ๆ กรองคนที่ไม่ค่อยเข้ากันออกไป แม้ว่าในอดีตเราอาจเคยใกล้ชิดกันมากเพียงใดก็ตาม เหลือเพียงคนที่รู้สึกว่าเข้ากันได้จริง ๆ แบบที่แม้เวลาจะผ่านไปนานหรือห่างกันไปไกล แรงดึงดูดของจักรวาลก็จะพาเรากลับมาเจอกันอีกครั้ง คนที่ใช่ก็คือคนที่ใช่เสมอ!
การสูญเสียเพื่อนที่เคยสนิทย่อมทิ้งความรู้สึกหนักอึ้งในใจไม่มากก็น้อย แต่เราก็ต้องยอมรับว่าถ้าใครจะจากไป ก็ยากที่จะยื้อเอาไว้ ดังนั้น ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ตัวเรายังมีเรื่องสำคัญอีกมากมายที่ต้องทำ ไม่มีเวลามาคอยยึดติดกับใครหลายคนในชีวิต
มิตรภาพมีบทบาทสำคัญต่อการเติบโตของเรา เราจึงเรียนรู้ที่จะสร้างความสัมพันธ์กับคนที่ทำให้รู้สึกสบายใจ ถูกชะตา มีความคล้ายคลึงกันในหลายด้าน ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน พูดคุยเข้าใจง่าย และใจตรงกันในหลายเรื่อง จนสามารถเรียกคนคนนั้นได้เต็มปากว่า “เพื่อน” หรือ “เพื่อนสนิท” แต่มิตรภาพก็เหมือนสิ่งอื่น ๆ ที่สามารถจางหาย เปลี่ยนแปลง หรือหมดอายุได้
เมื่อมิตรภาพเริ่มจางหาย จาก “เพื่อนกันตลอดไป” อาจกลายเป็น “เพื่อนกันแค่ชั่วคราว” ทุกการสูญเสียย่อมมีคนที่ต้องเจ็บปวด เพราะเพื่อนเหล่านั้นคือส่วนหนึ่งที่ช่วยสร้างตัวตนของเรา ดังนั้น เมื่อความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น เราจึงรู้สึกสูญเสียและถูกครอบงำด้วยความรู้สึกเชิงลบต่าง ๆ ทั้งความเศร้า โกรธ ว้าเหว่ โดดเดี่ยว และทรมาน เพราะเสียคนที่เคยเป็นที่พึ่งทางใจและความมั่นคงไป คำถามคือ เราจะจัดการกับมิตรภาพที่จางหายอย่างไรดี
ทุกสิ่งในโลกย่อมมีจุดสิ้นสุด
“งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา” เป็นความจริงที่เราต้องยอมรับทุกครั้งที่ใครสักคนค่อย ๆ หายไปจากชีวิต แท้จริงแล้ว หลายคนมักคิดว่าความสัมพันธ์แบบเพื่อนเป็นสิ่งที่มั่นคงที่สุด เราอาจเลิกกับแฟนได้หลายคน แต่เพื่อนมักจะอยู่เคียงข้างในวันที่เราทุกข์ใจ อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนก็เปราะบางไม่ต่างจากความสัมพันธ์อื่น ๆ เราอาจผิดใจกับเพื่อนสนิทเพราะเรื่องเล็กน้อย จนตัดสินใจเลิกคบกันทันที ดังนั้น เมื่อถึงเวลาที่ต้องจบลง เราจึงทำใจได้ยาก และต้องปลอบตัวเองว่าทุกความสัมพันธ์ล้วนมี “วันหมดอายุ” ไม่ช้าก็เร็ว
การสูญเสียเพื่อนสนิทเป็นเรื่องที่เจ็บปวด
การเลิกคบกับเพื่อนสนิทสามารถสร้างความเจ็บปวดได้ไม่ต่างจากการเลิกรากับคนรัก นั่นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนก็ก่อให้เกิดความรักรูปแบบหนึ่งเช่นกัน เราอาจไม่เคยนึกมาก่อนว่าเพื่อนมีความสำคัญต่อชีวิตเรามากกว่าที่คิด เพราะเพื่อนคือคนที่เราใช้เวลาด้วยมากที่สุด พฤติกรรม ไลฟ์สไตล์ และวิธีคิดของเราถูกหล่อหลอมจากการปฏิสัมพันธ์กับคนกลุ่มนี้ เพื่อนเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างตัวตนของเรา และเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่ให้ความสบายใจ เมื่อนึกถึงการเลิกคบกับเพื่อนเก่า เราจึงรู้สึกเจ็บปวดและเศร้าใจที่ต้องสูญเสียมันไป
อย่าปล่อยให้ความสงสัยเข้ามาทำลายความสัมพันธ์
ความสงสัยมักนำไปสู่การลดทอนความเชื่อมั่น เมื่อเวลาผ่านไป ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง เพื่อนแต่ละคนต่างมีเส้นทางชีวิตของตัวเองที่ต้องเดิน หากการติดต่อระหว่างกันลดลง ช่องว่างก็จะเกิดขึ้น ทำให้เรารู้สึกได้ถึง “ความไม่เหมือนเดิม” เริ่มตั้งคำถามว่าเราทำอะไรผิดหรือไม่ ทำไมความสำคัญของเราถึงลดลง เขาหันไปสนใจคนอื่นหรือเปล่า ความคิดเหล่านี้จะค่อย ๆ พัฒนาจากความน้อยใจไปสู่ความโกรธ รู้สึกถูก “ทรยศ” หรือ “หักหลัง” ในขณะเดียวกัน การเปิดใจพูดคุยก็ดูยากและอึดอัด จนสุดท้ายทั้งสองฝ่ายก็ค่อย ๆ ห่างหายกันไป
อย่าคิดแทน อย่าตีความไปเอง
การคาดเดาคือการคิดเอาเองจากประสบการณ์ของเราเพียงฝ่ายเดียว รวมถึงสิ่งที่เราเห็น ได้ยิน และรู้สึก นำมาประมวลผล ซึ่งอาจมาจากเศษเสี้ยวของเหตุการณ์หรือการตีความจากมุมมองของเราเท่านั้น โดยไม่มีข้อมูลจากอีกฝ่ายมาสนับสนุน และไม่ได้หมายความว่าเราจะคาดเดาถูกต้องเสมอไป หากต้องการความชัดเจน ควรสื่อสารกันตรง ๆ หาความจริงแทนการวิเคราะห์เอง ต้องเข้าใจว่าเราไม่มีทางรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร ตราบใดที่เขาไม่ได้ยืนยัน มันก็เป็นเพียงความคิดของเรา ความสัมพันธ์ที่ต้องคอยคาดเดาการกระทำของอีกฝ่ายย่อมสร้างความทรมาน และไม่มีความมั่นคง
ถ้าเขาเป็นเพื่อนแท้ จงรักษาเขาไว้ให้ดีที่สุด
คนเรามักรู้คุณค่าของสิ่งต่าง ๆ เมื่อใกล้จะสูญเสียมัน เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใด หากขาดการสื่อสาร ขาดปฏิสัมพันธ์ มีความเคลือบแคลงใจ หรือไม่ยอมเคลียร์ความเข้าใจผิด มิตรภาพที่เคยมีก็ย่อมจางหาย จากเพื่อนสนิทกลายเป็นเพื่อนห่าง ๆ และสุดท้ายอาจเหลือเพียงคนรู้จักหรือคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกัน พิจารณาดูว่าเขาคือมิตรภาพที่ดีที่คุณไม่อยากเสียไปหรือไม่ ถ้าไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงที่การเลิกคบและเหลือเพียงความทรงจำ จงทำทุกอย่างเพื่อรักษาเขาไว้
